Het is tijd voor weer een nieuwe ronde recruitment. We hebben contact gelegd met een lokale NGO nabij Kampala. Ze hebben een revalidatiecentrum, een school en een ruimte waar trainingen gegeven kunnen worden.
Onze doelgroep: moeders met gehandicapte kinderen. We houden een meeting waarin zo’n 40 vrouwen deelnemen. We leggen het BISS-concept uit, waarna ze kunnen solliciteren. Voor de interviews hebben twee dagen nodig, waarna we een eerste selectie maken. Vervolgens bezoeken we de mensen thuis. Dit om een betere indruk te krijgen, maar ook als marktonderzoek en om te zien waar ze hun bakkerijtje willen starten. Iemands houding(motivatie), locatie en hygiëne zijn een aantal belangrijke punten waar we op letten. Een zevental vrouwen wordt uiteindelijk geselecteerd om aan de BISS-training deel te nemen. De training wordt bij de lokale NGO’s gegeven door Field Officer Edith van BISS.
De training was niet eenvoudig, zegt Edith. De meeste vrouwen waren niet of nauwelijks geschoold. Ze was zelfs begonnen om de receptuur van Engels naar de lokale taal Luganda te vertalen. Maar in business is ‘attitude more important than skill’. Een skill kun je immers leren. Uiteindelijk wisten de dames de producten feilloos te maken, al hadden ze in de eerste weken daarbij wel hulp van onze Field Officers.
De training loopt ten einde, als ik op de locatie arriveer. Het is vrijdag, de dag van de diploma-uitreiking. Edith vertelt mij dat op donderdag twee dames niet meer verder konden, ze stonden namelijk op het punt te bevallen. Joseph en ik waren verbaasd, want het was ons tijdens de selectie niet opgevallen dat er twee dames zwanger waren. Ik was ook verbaasd over het feit dat twee dames tot op het laatste moment aan de toch vrij intensieve BISS-training deelnamen. Kneden met de hand, frituren, uitventen. Hoeveel motivatie wil je hebben?! Eén van de dames heet Lukia. Diezelfde donderdag beviel zij nog van haar kind. De andere dame, Hadijah, was nog opgenomen in het ziekenhuis. Tot onze verbazing komt Lukia vrijdag plots aanlopen. Met haar kind van jonger dan 24 uur. “Ja, want donderdag was de lening bespreking en aangezien ze daar niet bij was, wilde ze die toch nog graag bespreken met Edith”.
De week erop staat het afleveren van de start-up-kits gepland en ze vreesde die mis te lopen.
Een verrassend en feestelijk moment. De start-up-kit wordt besproken en we maken ons klaar voor de graduation. Hadijah belt, ze is ook goed en wel bevallen van een kindje. Twee oersterke vrouwen die een complete training doorlopen tijdens de laatste loodjes en waarvan één de ochtend na de bevalling (ja dat deed ze ook nog!) thuis chapatti maakt. Ze wilde de BISS-chapatti graag eens maken, om vervolgens aan de graduation deel te nemen.
De graduation eindigt met muziek en dans. Lukia danst mee met haar baby op de arm. Een lekker BISS-cake van onze Fase 2 bakkerij in Entebbe maakt het helemaal af.
Twee weken na dit feestelijke moment werden de maatregelen in Oeganda aangescherpt. Corona is opeens overal, nadat het een jaar lang nauwelijks te bekennen was. Na nog eens 10 dagen zitten we in volledige lockdown. Mensen mogen zich enkel nog per fiets of lopend voortbewegen. Privéauto’s, het OV en de motortaxi’s mogen niet rijden. We hopen dat Lukia en de andere dames niet te hard worden getroffen, zowel qua gezondheid als financieel. In een gebied als Kampala waar veel mensen van dag tot dag of zelfs van maaltijd tot maaltijd leven is een lockdown een drama. Als team zijn we telefonisch aan het onderzoeken in welke regio’s bakkerijen het hardst worden getroffen. We proberen vervolgens ons werk met onze twee pick-ups, die wel mogen rijden, door te zetten. We zullen ons echter moeten beperken tot bakkerijbezoeken, een training zit er voorlopig uiteraard niet in. We hopen dat er snel versoepelingen op zullen treden.