Tien jaar geleden, toen ik op school zat voordat ik bij de organisatie Bake for Life kwam, bleef ik me afvragen, wat gebeurt er na mijn lagere school, wie biedt me wat ik moet doen om te overleven, waar begin ik? Veel vragen bleven me dag en nacht kwellen, gebaseerd op het feit dat veel gemeenschappen, waaronder onze eigen families, familieleden en zelfs op scholen of op sommige werkplekken, ons mensen met een beperking, als minderwaardig beschouwen. Naar wie ga ik voor onderdak?
Dit alleen al kon me ontmoedigen om te studeren, want wat is de zin van studeren als niemand me een baan zou aanbieden. God zij dank bleven mijn moeder en een paar vrienden mij aanmoedigen om hard te blijven studeren. En zo haalde ik in 2013 mijn Certificate in Business Studies.
Ik herinner me dat ik in het jaar 2014, stage zou gaan lopen samen met een vriend die in een rolstoel zit, ons werd gevraagd “kun je motorrijden” om het veld in te gaan om vaardigheden en uitdagingen op het gebied van marketing te verwerven? De moed zakte me naar de schoenen, ik moest de waarheid accepteren dat ik gehandicapt ben en minder kansen heb.
